Το δικό μας παιχνίδι: τένις δρόμου

Αν ο δρόμος είναι επίπεδος, ίσιος και δεν έχει λακκούβες και σταθμευμένα αυτοκίνητα, θεωρείται κατάλληλος για τένις δρόμου. Κανονικά, οι παίκτες σχηματίζουν με κιμωλία ένα γήπεδο με διαστάσεις περίπου 3 x 6,5 μ. Ως "φιλέ" χρησιμοποιείται ένα κόντρα πλακέ με ύψος περίπου 20 εκ. και πλάτος περίπου 3 μ. Ολοένα και πιο συχνά, δημιουργούνται μόνιμα γήπεδα σε ειδικές περιοχές δίπλα σε εγκαταστάσεις ποδοσφαίρου και μπάσκετ, τα οποία σχηματίζονται με μπογιά συνήθως στα χρώματα της σημαίας των Μπαρμπάντος, το κίτρινο και το μπλε.

• Να συγκεντρώσεις 21 πόντους (με προβάδισμα τουλάχιστον 2 πόντων).
• Να ρίχνεις το μπαλάκι τένις εντός των γραμμών.
• Να αποφεύγεις το φιλέ.
• Να μένεις όρθιος.

• Ένα σετ αποτελείται από τρία γκέιμ, το καθένα από τα οποία συνεχίζεται μέχρι να συμπληρωθούν 21 πόντοι.
• Ο παίκτης που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες νίκες σε τρία γκέιμ κερδίζει τον αγώνα.
• Το σύστημα των σερβίς και των πόντων είναι όπως στο πινγκ πονγκ.
• Το μπαλάκι πρέπει να αναπηδήσει πριν το χτυπήσεις.
• Κερδίζεις έναν πόντο αν ο αντίπαλος ρίξει το μπαλάκι στο φιλέ, αν βγάλει το μπαλάκι εκτός γηπέδου ή αν αφήσει το μπαλάκι να αναπηδήσει πάνω από μία φορά στη δική του πλευρά.

Ο Μεξικανός είναι ένα γνώριμο πρόσωπο μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί τα τουρνουά τένις δρόμου σε όλο το νησί. Από την παιδική του ηλικία, αυτός ο γνωστός μουσικός Soca φτιάχνει ρακέτες από μασίφ ξύλο, με τις οποίες έπαιζε ο ίδιος και οι φίλοι του.

"Λειαίναμε τις γωνίες με αυτόν τον τρόπο", λέει ο Μεξικανός αγγίζοντας με τον αντίχειρα τις ρακέτες που έφτιαξε. Το τένις δρόμου είναι τόσο δημοφιλές στο νησί, επειδή, μεταξύ άλλων, είναι ένα προσιτό σπορ, καθώς δεν απαιτεί εξεζητημένο εξοπλισμό. Αυτές οι απλές ρακέτες χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Όσο για τα μπαλάκια του τένις, "αφαιρείς την τσόχα από πάνω, για να βγάλεις το περίβλημά τους". Οι σκληροπυρηνικοί του αθλήματος ορκίζονται ότι έτσι κινούνται πιο γρήγορα.

Το τένις δρόμου ξεκίνησε στη δεκαετία του '30 ως απάντηση στα κοινωνικοοικονομικά εμπόδια που δεν επέτρεπαν σε πολλούς ντόπιους να παίζουν τένις επί χόρτου. Όταν το νησί ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Βρετανία το 1966, πολλές αγγλικές παραδόσεις, όπως το τένις επί χόρτου και το κρίκετ, διατηρήθηκαν.

Η μετααποικιακή κοινωνία ήταν διαχωρισμένη τόσο σε φυλετικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. "Το τένις δρόμου θεωρούνταν το άθλημα των φτωχών", αναφέρει ο Dale Clarke, ο οποίος διευθύνει τον σύνδεσμο Professional Road Tennis Association. "Παρ' όλα αυτά, είναι ένα άθλημα που γεννήθηκε στα Μπαρμπάντος, επομένως υπάρχει μάλλον στο DNA όλων των ντόπιων".

Για αρκετά χρόνια, το τένις δρόμου παιζόταν κυρίως σε φτωχότερες γειτονιές, αλλά τώρα παίζεται σε όλο το νησί. "Είναι πολύ ευχάριστο που μπορείς να δεις ανθρώπους να παίζουν τένις δρόμου σχεδόν σε κάθε κοινότητα", λέει ο Dale. "Η εξέλιξη του αθλήματος είναι εκπληκτική. Έχουν φτιαχτεί γήπεδα με μπογιά. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους να ασκούνται".

Ο Dale προσπαθεί να καθιερώσει το άθλημα σε δύο επίπεδα: αφενός στα τοπικά σχολεία και με δημοτικές σχολές προπόνησης για παιδιά και αφετέρου ως επαγγελματικό άθλημα στα Μπαρμπάντος και όχι μόνο.

Αναζητά εταιρικές χορηγίες για τα τουρνουά του, τα οποία πραγματοποιούνται υπό το φως προβολέων και ενώπιον πολλών θεατών. Τώρα, υπάρχει ένα επαγγελματικό σιρκουί στο νησί και ο Clarke έχει επιλέξει ορισμένους παίκτες για να εκπροσωπήσουν τα Μπαρμπάντος σε διεθνή τουρνουά στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις Φιλιππίνες.

Οι κορυφαίοι παίκτες των Μπαρμπάντος είναι ζωντανοί θρύλοι. Καθορίζουν τη νέα γενιά του αθλήματος και την εξελίσσουν για τη χώρα τους και όλο τον κόσμο. Μπορεί αυτή η ομάδα να μην έχει ακόμα την παγκόσμια αναγνωρισιμότητα που απολαμβάνουν οι επαγγελματίες πιο γνωστών διεθνών σπορ, αλλά είναι πραγματικά επαγγελματίες αθλητές, των οποίων η αποφασιστικότητα, η ικανότητα και η επιθυμία να εξελίξουν την αντίληψη του κόσμου για το νησιωτικό τους έθνος φαίνεται να αποδίδουν.

Υπάρχει λόγος που τον φωνάζουν "Venom" (Δηλητήριο). Ο Mark, ο πιο ικανός παίκτης τένις δρόμου στο νησί, έχει ένα παραθαλάσσιο σπίτι στην παραλία Brandons Beach του Σεντ Μάικλ, που είναι διακοσμημένο με πολυάριθμα τρόπαια. Είναι διάσημος στα Μπαρμπάντος και, προς το παρόν, ο μοναδικός επαγγελματίας του αθλήματος που λαμβάνει πλήρη χορηγία. Όμως, θέλει κόπο για να παραμείνεις στην κορυφή, ειδικά όταν υπάρχουν νεαροί και ανερχόμενοι αθλητές που εποφθαλμιούν το στέμμα σου. Πώς διατηρεί το προβάδισμά του; Πιάνει τους ανταγωνιστές του στον ύπνο. Ο Mark ξυπνά στις 4 π.μ. κάθε μέρα, για να προπονηθεί σκληρά.

Σε ηλικία 14 ετών, ο Dario περνούσε τα βράδια του παρακολουθώντας αγώνες τένις δρόμου στα γήπεδα κοντά στο σπίτι του. Μια μέρα, ένας φίλος του τον ρώτησε αν ήθελε να παίξει. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Σήμερα, κατέχει την τέταρτη θέση στην κατάταξη του νησιού. "Δεν κυκλοφορούν πολλοί παίκτες σε αυτό το νησί που με έχουν νικήσει. Όσοι το έχουν κάνει, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού", λέει.

Η Sheldene περνά πολύ χρόνο κάνοντας προπόνηση με κορυφαίους άνδρες παίκτες. "Η αφρόκρεμα του αθλήματος συνήθως είναι αχώριστη", λέει γελώντας. Έχει την πιο ισχυρή παρουσία στο γυναικείο τένις δρόμου αυτήν τη στιγμή, ενώ γεννήθηκε για να προσφέρει θέαμα: "Ο κόσμος θέλει να βλέπει εντυπωσιακές βολές".

Η Sheldene θέλει να χρησιμοποιήσει τη θέση της, ώστε να προσελκύσει περισσότερα κορίτσια στο άθλημα. "Ενώ αυτήν τη στιγμή υπάρχουν περίπου 20 γυναίκες στην κατηγορία Α (την κορυφαία του νησιού), μπορεί να υπάρχουν μέχρι και 80 άνδρες στην κατηγορία A οποιαδήποτε στιγμή", αναφέρει.

Γύρω από τα κλειστά γήπεδα που φιλοξενούν αναμετρήσεις κορυφαίων παικτών, το σκηνικό δεν φαντάζει καθόλου ιδανικό για προπόνηση, τουλάχιστον για τους περισσότερους. Κάποιοι παίζουν χαρτιά, ενώ ο Shakeem Nurse, ένας πολλά υποσχόμενος ανερχόμενος παίκτης, κουρεύεται. Όμως, οι αγώνες τένις δρόμου, οι οποίοι πραγματοποιούνται ενώ οι άνθρωποι τριγύρω συνεχίζουν κανονικά τις καθημερινές τους δουλειές, είναι αντιπροσωπευτικοί της μείξης υπαίθριου αγώνα και κοινωνικής συνάθροισης που συναντά κανείς σε όλο το νησί.

Ενώ το επαγγελματικό σιρκουί εξελίσσεται διαρκώς, η γνήσια εκδοχή του αθλήματος παίζεται στους δρόμους, όπου οι λακκούβες και οι περαστικοί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κανόνων. Τα γήπεδα αποτελούσαν πάντα κεντρικά σημεία της ζωής των κοινοτήτων.

Στο Pine, η γνώριμη μυρωδιά του pudding and souse (ενός τοπικού πιάτου με χοιρινό τουρσί) πλημμυρίζει τον αέρα. Κόσμος πάει και έρχεται, κάνοντας μια στάση για να παρακολουθήσει μερικά λεπτά του αγώνα και να σχολιάσει, πριν συνεχίσει με τις καθημερινές του δουλειές ή συναντήσει φίλους. Ο αγώνας γίνεται εκεί, ανάμεσα σε όλους και όλα.