Het koppel dat muziek en modellenwerk transformeert

Deba Hekmat en haar partner, Tom Austin, hebben geen tijd te verliezen.

De creatieve tieners, de een model en de ander muzikant, zeggen dat de lockdown een tijd is waarin moeilijke gesprekken over racisme en sociale hervormingen worden gevoerd, maar ook een tijd om hun carrière een boost te geven. Als ze later hierop terugkijken, willen ze kunnen zeggen dat ze deze tijd hebben gebruikt om impact te maken.

"Ik wil niet later denken van: 'Man, ik had drie maanden niks te doen en ik heb niets uitgevoerd,'" zegt Tom, een rapper uit een klein stadje een uur ten noorden van Londen die optreedt onder de naam Niko B. "Daarom heb ik geprobeerd om in mijn slaapkamer van alles te creëren. Ik hou ervan dingen te maken die vijf minuten geleden nog niet bestonden."

Die dingen omvatten twee hitsingles die allebei tientallen miljoenen streams hebben. Intussen is Deba volop bezig met het vormgeven van haar eigen carrière als model en activist. Nadat ze zich via Instagram bij een modellenbureau had aangesloten, gebruikt ze haar groeiende platform nu om achterhaalde schoonheidsidealen in de creatieve industrie terug te dringen. Deba, die oorspronkelijk uit Koerdistan komt en nu in Londen woont, organiseert op Instagram regelmatig gesprekken met haar leeftijdgenoten over de problemen die hun generatie tegenkomt.

"Het kan erg moeilijk zijn om een gesprek te voeren over ras en gelijkheid, maar het is zo belangrijk, en zo cruciaal," zegt Deba. "Ik ben altijd zeer uitgesproken geweest over dingen waar ik in geloof, maar in de afgelopen maanden is dit nog vele malen sterker geworden."

Het koppel, dat elkaar op Instagram leerde kennen en wiens creatieve bezigheden het hokjesdenken en de traditionele denkwijzen doorbreken, praat met ons over hoe je je kwetsbaar moet opstellen om anderen te steunen en de wereld te veranderen, en dat hun generatie klaar is om deze uitdaging aan te gaan.

Net als bij veel andere connecties in deze tijd, hebben jullie elkaar leren kennen op social media, toch?

Tom: Ze had een vriendin waar ik bevriend mee was, en ik had zoiets van: "Ja, ze is te gek." Dus ik volgde haar natuurlijk, maar ik moest haar snel ontvolgen en dan weer volgen zodat ze het zou zien. Werkte niet. Ik probeerde het nog zo'n vijf tot tien keer. Uiteindelijk reageerde je bij de elfde keer en nu, tja.

Deba: Nu zijn we samen.

En iets anders dat relevant is voor deze tijd: jullie zijn allebei pas 19 en toch zijn jullie al bij zoveel verschillende projecten betrokken. Hoe zouden jullie je werk omschrijven?

Deba: In de eerste plaats ben ik model. Ik doe modellenwerk. Maar de laatste jaren heb ik mijn eigen stem gevonden en een platform gecreëerd waar ik me inzet voor jonge vrouwen van kleur en jonge mensen zoals ik in deze branche, in de hoop dat we deze kunnen verbeteren.

Tom: Muziek staat zeker bovenaan [voor mij]. Maar via muziek kan ik ook andere creatieve uitlaatkleppen gebruiken. Ik heb bijvoorbeeld een van mijn muziekvideo's geregisseerd. Ik maak dus de muziek en doe daarnaast de cinematografie. Verder plan ik de shoot om een kunstzinnige hoes te maken. En soms ontwerp ik ook nog een specifiek kledingstuk om in die video te dragen. Elke creatieve deur die er is, trap ik wagenwijd open. Dit is dus muziek, cinematografie, mode...ik heb een hekel aan het woord 'mode'...kleding is het eigenlijk, fotografie. Ja, eigenlijk alles.

Deba, hoe was het voor jou om als vrouw uit het Midden-Oosten voor meer vertegenwoordiging te pleiten in de creatieve industrie?

Deba: Een van de belangrijkste redenen waarom ik hiermee ben begonnen, is omdat ik als jong meisje niemand online zag die Koerdisch of Midden-Oosters was en het soort werk deed dat ik nu doe. En niet alleen ik had dat gevoel, ook veel van mijn vriendinnen vonden dat zij niet vertegenwoordigd werden. Dat was echt ontmoedigend, want we waren jonge meisjes en de vrouwen waar we naar moesten opkijken hadden allemaal blond haar en blauwe ogen, en vertegenwoordigden de traditionele Westerse ideologie van schoonheid, wat helemaal niet bestaat. Het is zo'n gek concept. Het slaat nergens op.

We moeten dus meer variaties van schoonheid in onze industrie toelaten. Ik heb het idee dat onze industrie nu wat diverser wordt, maar alleen in mijn vakgebied, het modellenwerk en de casting. De volgende stap is kijken wat we kunnen veranderen in de productie. Achter de schermen werken er nog steeds voornamelijk blanke mensen. We boeken geen vooruitgang, want het is allemaal leuk en aardig om een cast van 12 zwarte modellen te hebben, maar wat heeft dat voor zin als de hele productie en het team erachter blank is? Authentieke vertegenwoordiging kan niet alleen maar voor de vorm zijn. We moeten voor meer gelijkheid zorgen voor iedereen.

Hoe reageren mensen op het veranderen van die percepties binnen de muziek en het modellenwerk, jullie industrieën?

Tom: In mijn industrie is het erg simpel. Mensen snappen het of ze snappen het niet. Sommige mensen zeggen: "Wat is dit nou weer? Geef mij maar oude muziek. Dit klinkt toch nergens naar?" En er zijn mensen die zeggen: "Dit is geniaal. Het heeft iets unieks." Oké, het heeft dus iets origineels. En sommige mensen zien dat als iets positiefs, en anderen als iets negatiefs. Het hangt allemaal af van hoe hun brein werkt. Het is een goed gespreksonderwerp, mijn muziek. Ik hoor graag wat mensen ervan vinden, omdat ik luisteraars altijd zelf laat beslissen wat mijn muziek voor hen betekent.

Deba: De reacties zijn erg gemengd. Ik krijg veel berichten van jonge meisjes die me bedanken. Dat vind ik mooi. En voor mij is dat echt de enige reden waarom ik voor verandering wil zorgen.

Tom: Ja, Deba vindt dat erg belangrijk. Ze zei altijd tegen me: "Toen ik jonger was, wou ik dat er meer meiden zoals ik vertegenwoordigd werden, of meisjes met een dikke bos haar of grotere wenkbrauwen of wat dan ook." En dan laat ze me een opmerking of bericht zien van een meisje dat zegt: "Ik ben altijd gepest vanwege mijn borstelige wenkbrauwen, en door jou kan ik ze nu accepteren." Dat is ongelooflijk. Deba heeft dat voor iemand gedaan.

Deba: Al kan ik maar één meisje helpen om minder onzeker over haar uiterlijk te zijn, dan is dat al fantastisch. En niet alleen vanwege mijn eigen uiterlijk, maar ook vanwege mijn achtergrond. Ik werd elke dag een terrorist genoemd. Vroeger noemden ze mij een gorilla of Chewbacca. Het deed pijn om voor deze vreselijke dingen te worden uitgemaakt, en dat alleen maar omdat ik een paar extra haren op mijn armen heb. Wat ik nu zou willen, is dat meisjes dit te boven komen en er iets sterker uitkomen.

Waarom denk je dat jullie generatie op zo'n massale manier met mensen in contact kan komen?

Tom: Het is echt de kracht van social media, denk ik. Als mijn vader vroeger 100 mensen iets wilde laten zien, moest hij 1.000 posters drukken en al deze 1.000 posters ophangen. Wij kunnen een verhaal of een evenement plaatsen. Iedereen kan dit doen. En binnen vijf minuten kunnen 5.000 mensen het zien, snap je? De hoeveelheid kansen die social media biedt en de veranderingen die hierdoor kunnen plaatsvinden, is waanzinnig.

Deba: Ja. Het is gestoord. Social media is raar. Je kunt het voor geweldige dingen gebruiken, je kunt geld verdienen of informatie verspreiden of andere mensen helpen, of je kunt het zo gebruiken dat je jezelf kapot maakt. Maar het gaat erom dat je die keuze maakt en dat je zegt: "Waarom zit ik op mijn telefoon? Wat haal ik eruit?"

Als dit voor verandering zorgen of iets nieuws leren is, dan sta ik daarachter. Ik wil niet op social media zitten om eindeloos te scrollen en medelijden te hebben met mezelf vanwege mijn uiterlijk of hoeveel geld ik heb.

Als je online bent, kun je net zo goed met iemand praten en een waardevol gesprek voeren, in plaats van urenlang alleen maar naar je telefoon te kijken, waarbij je te veel informatie moet verwerken.

Naast social media lijkt er ook een wereldwijde drang, een honger, te zijn om de huidige situatie te veranderen. Mensen luisteren. Hoe denken jullie dat dit komt?

Deba: Ik denk dat onze generatie... niet echt ontzettend moe is, maar ik heb het idee dat we het gewoon zat zijn, tot op zekere hoogte, en het is aan ons om voor verandering te zorgen. Zo is het echt. Begrijp je? En wij zijn de generatie die hopelijk deze verandering in gang zal zetten.

Je ziet nu dat jonge blanke kids ongelooflijke lastige gesprekken hebben met hun ouders, die het totaal niet met hen eens zijn. We hebben zoveel video's van kids gezien die met hun ouders praten en ruzie maken over dit soort dingen. Maar dat hebben we nodig, we moeten ons ongemakkelijk voelen.

Ik ben altijd zeer uitgesproken geweest over dingen waar ik in geloof, vooral over gelijkheid en ras, maar in de afgelopen maanden is dit nog vele malen sterker geworden. Ik denk dat dit komt omdat we allemaal binnen zitten. Als je al die opgekropte woede hebt, die je niet kunt kwijtraken, dan moet je het ergens in stoppen.

Ten slotte: hoe vormen jullie een goede steun voor elkaar, naast de miljoenen mensen waarmee je elke dag in contact kunt komen?

Tom: Alles wat ik maak, laat ik meteen aan haar zien. Ik hecht veel waarde aan haar mening. Het motiveert me ook. Want als je iets maakt, kijk je ernaar uit om het aan iemand te laten zien, toch? Ik bedoel, je hebt er niet alleen zelf plezier van.

Deba: We zijn zo verschillend; we doen allebei onze eigen creatieve dingen. Als hij ziet dat ik succesvol ben, motiveert dat hem weer. Als hij een nieuwe klus krijgt, of iets in die richting, dan denk ik: "Goed gedaan. Dit is echt cool." En dan bedenk ik hoe ik mezelf kan verbeteren, omdat hij voor mij een inspiratie is. Tom is mijn inspiratie. Het is prachtig.

Tom: Dat is fantastisch om te horen.