Kim Tenis Oynamak İster?

İskoçya'nın batı kıyısının açıklarında, Dış Hebridler'de yer alan Harris Adası'nda yaklaşık 20.000 kişi ve 50.000 koyun yaşıyor. Bu iki nüfus, birlikte adanın dünyaca ünlü ürünü elde dokunmuş Harris tüvitini üretiyor. Ada sakinlerinin birbirine çok bağlı olduğunu söylemek yanlış olmaz.

Bu adada gözlerini kapattığın zaman duyacağın sesler şunlar olacaktır: Kıyıya vuran dalgaların sesi, tepelere yayılmış koyunların melemeleri ve bir de maç sayısı için bağrışan ada sakinleri. Bu kadim ve yalnız adada görmeyi en son bekleyeceğin şey olan Bunabhainneadar (Okunuşu: Buna-ven-edır) Tenis Kortu Britanya'nın, belki de dünyanın en ücra tenis kortu. Bu kort, sosyal mesafenin günlük hayatlarının normal bir parçası olduğu bu izole topluluk için son derece önemli bir görev üstleniyor.

Kortun kendisi bile trafiği durdurmaya yetiyor (tabii bu adadakine trafik denebilirse). Birkaç turist, fotoğraf çekmek için kiralık araçlarından iniyor. Suni çim sahadan el sallayan 65 yaşındaki Mike Briggs, gülerek şöyle diyor: "Ne oldu? Hiç tenis kortu görmediniz mi?"

Çiftin adaya taşındığı dönemde adanın çocukları, oyun oynamak için yola bir balık ağı gerip topu birbirlerine atardı (yoldan traktör geçeceği zaman da ağı indirirlerdi). Peggy, "Tenis kortunun adalılara iyi geleceğini düşündük." dese de, bu kadar iyi geleceğini kesinlikle tahmin etmiyorlardı.

Adanın yabancısıysan yerlilerle ilişkilerinde dikkatli olman gerekir. Bu yüzden anketler dağıttılar, ada sakinlerine danıştılar ve herkesten aynı yanıtı aldılar: Hayallerinizdeki kortu kurmak istiyorsanız sizi destekleriz. Arsayı satın almak, işin kolay tarafıydı. Mike, "Şansımıza, North Harris Estate'in o günkü sahibi Jonathan Bulmer bizi çok destekliyordu ve arsayı 1 £ karşılığında sattı." diyor.

Harris Hotel'in işletmecisi Andrew Morrison, "Bu, sıradan bir tenis kortu değil. Temeli Harris Adası'na oyularak atıldı ve adalılar olarak bunun ne kadar zor olduğunu biliyoruz." diyor. Kortu ve koruyucu ahşap çardağı inşa etmek için 62.000 £ (81.000 $) toplamaları dört yıl sürdü. Toplantılar yapıldı, bağışlar toplandı ve dünyanın dört bir yanındaki profesyonel oyunculara ve ünlü tenis severlere, elle yazılmış mektuplar gönderilip 50 £ (65 $) karşılığında Dış Hebridler Tenis Kulübü'ne ömür boyu üye olmak isteyip istemeyecekleri soruldu. Mike, o günleri şu sözlerle hatırlıyor: "O zamanlar e-posta yoktu. Faksı kullanmak da çok zahmetliydi. Bu yüzden biz de mektup yazdık. Tam beş yüz mektup yazdık."

Yaptıkları işe yaradı. Üyelik başvuruları yağmaya başladı. Tenis efsanesi Bunny Austin bile Avustralya'dan 5 £ (6,50 $) gönderdi. Peggy, "Sanırım çabalarımızda romantik bir taraf buldular ve bu çok hoşlarına gitti." diyor.

Adada doğup büyüyen çiftçi John Macleod, "Daha önce hiç tenis oynamamıştım. Ama kort açıldıktan sonra düzenli oynamaya başladım." diyor. Briggs ailesi, adanın çocuklarına tenis oynamayı öğrettiklerini ve bazılarının bugün hala tenise devam ettiğini söylüyor. 100 yıldan uzun zamandır Tarbert'taki Harris Oteli'nin sahibi olan Morrison ailesi de tenis oynamaya devam edenler arasında. Andrew, "Başka yerde yaşıyor olsam tenis oynar mıydım, emin değilim. Ama burada tenis oynamak çok keyifli." diyor.

Ancak bu kortta yapılan tek aktivite tenis değil. "Kort, düşündüğümüzden çok daha farklı şekillerde kullanılıyor." diyen Mike, Lawn Tennis Association onaylı bir tenis koçu olmasının yanı sıra aynı zamanda sertifikalı bir Hatha yoga eğitmeni. Peggy ise yaşlıların hareket kabiliyetlerini korumalarına yardımcı olan, sertifikalı bir kişisel trainer ve pilates eğitmeni. Fırsat bulduklarında, deniz manzaralı açık hava stüdyolarında ders veriyorlar. Temiz hava ve muhteşem manzara, vücudun yanı sıra zihni ve ruhu da çalıştırıyor. Peggy, "İnsanların manzaraya karşı rengarenk matlarda bacaklarını havaya kaldırıp sallamalarını izlemek beni çok mutlu ediyor." diyor.

Dünyanın dört bir yanından gelen turistler, kortu orijinalliği için ziyaret ederken adalılar, kendilerini bir topluluğa ait hissetmek için buraya geliyor. "Burası çok popüler bir yer." diyen Mike'ın sözünü Peggy şöyle tamamlıyor: "Ama yağmurlu bir günde, adanın öbür ucundan bir saat seyahat edip derse gelenleri görmek çok daha anlamlı."