Trening i praca w domu: jak dbanie o formę podczas pandemii kształtuje naszą przyszłość

„Wszystko miało wyglądać inaczej” – mówi Joelle D’Fontaine. „Pojawił się jednak koronawirus i anulował wszystkie plany”.

Przed 2020 rokiem D’Fontaine, trener Nike i choreograf, przez lata kursował pomiędzy studiami tańca w Londynie i na Brooklynie. Gdy zaczęła się pandemia COVID-19, nagle został uziemiony w domu, z dala od swoich interesów i klientów – oraz miejsca pracy. Podobnie jak miliardy osób na całym świecie został więc zmuszony do tego, aby zrobić sobie przerwę. (Obejrzałem dosłownie wszystkie anime, nawet te fatalne). Na szczęście z pomocą przyszła jego kreatywność.

„Nie zamierzałem robić tego na pół gwizdka – zaopatrzyłem się w reflektory, lustra na ścianach, a nawet maszynę do dymu” – D’Fontaine opowiada o tym, jak przekształcił salon w swoim londyńskim mieszkaniu w parkiet, z którego prowadził wirtualne zajęcia dla uczestników z całego świata. „Zajęcia innych osób wyglądały fajnie, ale nie tak fajnie jak moje”.

Podejście do lockdownu D’Fontaine’a to doskonała ilustracja tego, przez co przechodzimy wszyscy: pandemia wywróciła nasze życie do góry nogami w wielu aspektach – włączając w to nasze treningi. Jednak brak sprzętu, miejsca do ćwiczeń oraz, nie ukrywajmy tego, motywacji nie dał rady nas powstrzymać. Zamiast tego mieliśmy okazję, aby zatrzymać się i przemyśleć to, jak, gdzie i dlaczego w ogóle jesteśmy aktywni.

Od samozwańczych mistrzów leżenia na kanapie, którzy po raz pierwszy wyszli pobiegać, po sportowców z niepełnosprawnościami, którzy odkryli, czym jest prawdziwie inkluzywna siłownia – to zmiana statusu quo, która powinna wydarzyć się o wiele wcześniej.

Nie zawsze było jednak tak przyjemnie.

Gdy inni stawali na głowie, aby móc korzystać z jakiegokolwiek sprzętu podczas treningów, inni zwrócili się w stronę sportu, do którego nie potrzeba prawie niczego: biegania.

„W bieganiu fantastyczne jest to, że do ruszenia na trasę wystarcza para butów” – mówi Kiran Kripakaran, dyrektor ds. produktów cyfrowych aplikacji Nike Run Club. Sam zauważył większą popularność biegania od początku pandemii – liczba aktywnych użytkowników aplikacji NRC zwiększyła się niemal dwukrotnie w porównaniu z poprzednim rokiem. „Bieganie jest wręcz naturalnym instynktem, gdy stajemy w obliczu tak szalonego kryzysu” – mówi. „Chcemy uciec. Chcemy wyrwać się z miejsca, w którym się znajdujemy”.

Chris „Coach” Bennett, starszy dyrektor Nike ds. biegania, zwraca jednak uwagę, że w obecnej sytuacji do biegania niezbędna jest nam jeszcze jedna rzecz: maseczka. „Zachowuj się jak najmniej ważna osoba na szlaku czy drodze, a zaliczysz udany bieg” – mówi.

W jego własnej siłowni nic go nie ogranicza. Hamilton podnosi teraz 125 kg, mimo że zwykle zatrzymywał się na 90. „Nie stałem się silniejszy bez powodu” – mówi. „Stałem się silniejszy, ponieważ ćwiczę w komfortowych warunkach”.

Nowe miejsca dla sportowców to nie tylko przestrzenie fizyczne, ale również cyfrowe.

„To, co dzieje się teraz, powinno było wydarzyć się wcześniej – nasze usługi powinny być dostępne na całym świecie” – mówi D’Fontaine, którego zajęcia tańca przekroczyły granice Brooklynu i Londynu. Mimo że zdaje sobie sprawę z wyzwań wiążących się z prowadzeniem wirtualnych zajęć przed wyciszonymi ekranami, zwraca też uwagę na to, że platformy cyfrowe mają pole do rozwoju. „Potrzebujemy narzędzi, które sprawią, że zajęcia staną się atrakcyjniejsze. Choć i tak nie jest najgorzej”.

Wraz z ponownym otwarciem niektórych siłowni można zaobserwować falę kreatywnych i inkluzywnych sposobów na wykorzystanie przestrzeni – oczywiście z zachowaniem środków ostrożności. Siłownia Lau w Toronto ma w swojej ofercie zarówno zajęcia na miejscu, jak i w Internecie, co pozwala im przestrzegać limitów związanych z liczbą osób. Zajęcia z fizycznymi uczestnikami odbywają się natomiast z przyklejonymi do podłogi stanowiskami, dzięki czemu zachowany jest dystans.

Hamilton otworzył swoją siłownię dla innych sportowców z niepełnosprawnościami – buduje także mobilną siłownię w przyczepie, którą planuje zabierać do lokalnych parków (w środku znajduje się oczywiście mnóstwo środków dezynfekujących). „Obecnie trenuję pięć osób z niepełnosprawnościami” – mówi. „Nic nie dodaje mi siły tak jak świadomość tego, że ta przestrzeń otworzyła im oczy na wiele kwestii. Teraz również oni mają miejsce, w którym czują się komfortowo”.

W utrzymaniu motywacji ważną rolę odgrywa również kontakt z innymi osobami – nawet jeśli nie jest bezpośredni.

„Ludzie wolą cierpieć w towarzystwie” – żartuje Ruoff, która trzy razy w tygodniu łączy się ze swoimi współpracownikami przez Zooma. „To ważna część społeczności”.

Jeśli nie masz jeszcze partnera treningowego, nie lekceważ potęgi mediów społecznościowych. „Zaczynam każdy poranek od tego, że razem z setką różnych osób chwalimy się, co udało nam się osiągnąć” – trener Bennett opowiada o swoich codziennych sesjach, podczas których poznaje historie biegaczy z całego świata. „Dają mi one inspirację i motywację na resztę dnia”.

Bennett uważa, że ćwiczenie powoduje efekt domina. Więc gdy następnym razem najdą Cię wątpliwości, czy iść na trening, pamiętaj, że ćwiczenia dodają siły nie tylko Tobie, ale też ludziom dookoła Ciebie.

„Biegające osoby zawsze są bardziej pozytywne” – mówi Bennett. „Gdy dana osoba kończy bieg, maleją szanse na to, że będzie dla Ciebie niemiła na drodze. Chętniej ustąpi Ci miejsca w autobusie. Pomnóż to przez milion osób, a świat stanie się lepszym miejscem do życia”.

W obliczu globalnej pandemii nie ma nic dziwnego w tym, że każdy z nas zatrzymuje się, aby poważniej pomyśleć o swoim zdrowiu. Dzięki temu przesunięciu będziemy silniejsi i mądrzejsi – a sport zmieni się na lepsze, jeśli tylko będziemy zaszczepiać pasję do niego przyszłym pokoleniom.

„Moje dzieci uczą się, że dbanie o formę ma wiele postaci” – mówi Green. „Czasami jest to taniec, czasami skakanie po meblach, a czasami jazda na barana”.

Sportowcy również starają się sprawić, aby w sporcie było miejsce dla każdego. Jak mówi trener Nike D’Fontaine, sytuacja wymaga od nas, abyśmy stanęli na wysokości zadania i powalczyli o prawdziwą zmianę.

„Chodzi o zdecydowane działania na rzecz różnych osób, tu i teraz” – mówi. „W sporcie takie kwestie, jak zamożność, pochodzenie, orientacja seksualna, kolor skóry czy religia nie powinny mieć żadnego znaczenia”.

Mimo wielu trudności można zauważyć, że takie podejście jest coraz powszechniejsze – i to dzięki pomysłowości, odwadze i wytrwałości sportowców na każdym poziomie. Ostatecznie nie chodzi o przeszkody. Chodzi o to, aby pokonywać je wspólnymi siłami. Najlepiej ujął to Hamilton z Kansas City: „Jeśli Ci na czymś zależy, dąż do tego”.